06-02-2020, Saat: 20:48
Runeterra'nın çoğu halkı yordle'lardan korkmaz. Onların masallara konu olmuş yurdu Bandle Şehri'nin gizemli, ruhani, maddi dünyadan toplanmış garip nesnelerle ve anı eşyalarıyla dolu bir yer olduğu söylenir. Bu tuhaf ve meraklı yaratıklar bir süreliğine fani insanlar arasında yaşamaya gider sık sık. Döndüklerinde, anlatacakları bir sürü yeni hikâye öğrenmiş ve ilginç deneyimler yaşamış olurlar.Fakat ne yazık ki yolundan sapan yordle'lar da olur. Büyücü Veigar da bunlardan biri.Yüzyıllar önce, Büyük Darkin Savaşı dünyayı tarumar ettiğinde Valoran'ın karanlığını aydınlatacak gökyüzü kalmıştı bir tek. Savaştan sağ çıkabilen gruplar gözlerini yukarılara dikmişti. Onların kadim semavi büyüleri yeniden araştırmaya başlaması Veigar'ın da merakını uyandırdı. Bu mistik sanatın zaten ustası olduğunu düşünen yordle, oralı büyücülerden de bir şeyler kapmak için devrin Noxii yerleşimlerinde kurulmuş bir büyücü tarikatına girdi. Tarikat üyeleri bu hevesli yeni katılımcının kim olduğunu sorgulamadı. Veigar da onlara yıldızların çizdiği şekillerden umut devşirmeyi öğretti.Ama bir sürü kişi dünyayı yeniden kurmak için çalışıp çabalarken kimileri de onu fethetmenin peşindeydi. Acımasız Savaş Beyi Mordekaiser ordularını topladı ve ayakta kalabilmiş bütün ülkeleri kasıp kavurdu. Hükümranlığına karşı gelen herkesin ya canını aldı ya da onları köle etti. Veigar'ın tarikatı savaşmayı bilmediği için bu despotun hiçbir işine yaramazlardı. Lanetli zırhı içinde büyücülerin tepesine dikilen Mordekaiser keskin gözlerini Veigar'a dikti ve yordle'ın ne olduğunu hemen anladı. Demir eldivenli eliyle onu kapıp sürükleye sürükleye götürdü. Diğer büyücülerse kılıçtan geçirildi.Savaş beyinin anıtsal büyüklükteki yeni kalesine hapsedilen Veigar, büyülerini daha karanlık amaçlar için kullanmaya zorlandı. Yordle'ların fani halklardan çok daha cin fikirli olduğunu bilen Mordekaiser, Veigar'ı fiziksel boyuta hapsetti ve Bandle Şehri'ne kaçıp kurtulmasını bile engelledi. Bu cehennemi binadaki tek esir o değildi; ama yine de böyle tecrit edilmek bir yordle için işkencelerin en acımasızıydı. Veigar hiç istemediği halde kötülük dolu efsunlar yaptı. Bunlardan kimi efendisinin hükümranlığını güçlendirdi kimi de dosta düşmana korku saldı yalnızca.Bu dehşet verici imparatorluğun yakıtı korkuydu sanki. Akıl almayacak kadar mutsuz olan Veigar, yaptığı kötülüklerle neredeyse ölümsüz olacak kadar güçlenen Mordekaiser'in yaptıklarının sessiz bir tanığı haline geldi. Aradan ya yıllar ya yüzyıllar geçti. Veigar emin değildi; ama yordle'ın sihri ve görünüşü Mordekaiser'in kötülüğü yüzünden çarpılıp yozlaşmaya başladı sonunda...Geçmişinin anıları silinip gitti. Neden Valoran'a gelmişti? Nereden gelmişti? Bundan önceki yaşamı nasıldı? Bu sorular güçsüzleşmiş zihninde güneş tutulmasından önceki son ışıklar gibi gezinip duruyordu.Gel zaman git zaman, dehşet verici savaş beyinin kendi takipçileri ona komplo kurdu ve hükümranlığının getirdiği kâbusu sona erdirdiler; ama Veigar artık tanınmayacak hale gelmişti. Gözleri kor gibi parlıyordu. Kötülük dolu, aksi bir sesle konuşuyordu. Sonunda büyülü kafesinden kaçabilen talihsiz yaratık, Mordekaiser'in arkasından çıkan taht kavgasıyla hiç ama hiç ilgilenmedi. Asıl isteği muhtemelen tüm canlıların arzuladığı güvenlik ve özgürlük duygusuna kavuşabilmekti.Ama nedense kötülükten kaçmayı değil, onu kucaklamayı seçti. Habis büyücülere yaraşır zırhlara bürünerek, hatırladığı tek yöntemle saygı görmeye yemin etti: acımasızca kötülükler yapıp karşısına çıkan herkesin içine korku salarak. Düşmanlarının üstüne yıldızların hiddetini yağdıracak, onları iki an arasındaki zamandan mahrum sonsuzluklara hapsedecekti.Fakat Veigar kötülükte, kendisini hapseden zalim kadar başarılı olamıyordu niyeyse.Yine de Valoran'ın iyi yürekli insanları ondan belli bir ölçüde korkmayı öğrendi zamanla. Ara sıra otlakları yanıyor, o yörenin baronunun konağı temelinden yıkılıyordu; ancak bazen de haydutlar ormanda gizlendikleri yerden çıkmaya zorlanıyor, sürülere dadanan yırtıcı alacakurtların ölüleri kasaba meydanlarına yığılmış oluyordu. Bu işlerin iyilik olsun diye mi, kötülük olsun diye mi yapıldığı pek anlaşılmıyordu. Veigar kötü olmaya ne kadar özenirse özensin, yaptıkları biraz eksik kalıyordu her zaman.Yine de bu menfur yordle, dünyanın en kötü kalpli büyücüsü olma sevdasından vazgeçmedi. Elinde şeytani asasıyla, karşısındaki herkese diz çöktürmekten başka bir şey düşündüğü yok. Kendisini küçük görmeye cüret edenleri ortadan kaldırmak ona ayrı bir neşe veriyor.